Ikke Alleen !

‘Ik help je wel even.’ Ik hoor het mijn moeder nòg zeggen. Haar hulp sloeg ik af. Kleine Diana wilde persé veel dingen zelf doen. Ze kreeg niet eens de kans me ergens mee te helpen. Als kleuter moest ik op weg naar school altijd door een groot park lopen. Mijn moeder mocht niet mee. ‘Ikke alleen!,’ riep ik dan. Ma dacht daar anders over en volgde me op een afstandje. Speels en nietsvermoedend ging ik op weg naar mijn kleuterklas. Ik had helemaal niet door dat ze stilletjes achter me liep. Het gaf me een voldaan gevoel dat ik alleen naar school kon lopen.

Zelf doen is mijn tweede natuur

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, studietijd en ook mijn werkende leven als acupuncturist, heb ik het gevoel dat ik alles altijd alleen heb gedaan. Of moet ik zeggen dat ik alles ‘zelf’ heb gedaan met de nodige hulp op de achtergrond? Vroeger leek het vanzelfsprekend dat ik en mijn zus, als een van de weinige donkere kinderen in Nederland, naar de huishoudschool zouden gaan. Mijn vader, die zelf in het onderwijs werkte, dacht daar héél anders over. Als leraar wist hij gelukkig de juiste wegen te bewandelen om zijn dochters geschikt onderwijs te laten volgen. Iets waarvoor ik hem nog steeds dankbaar ben. Mijn zus ging naar de technische mavo -niet geheel toevallig de school waar mijn vader les gaf- en ik naar de Johanna Westermanschool in Den Haag. Die meisjesmavo paste prima bij mij.

Met mij en mijn zus is het heel goed gekomen

Na de mavo volgden nog meer duwtjes in de goede richting. En zijn er mensen in mijn leven die me bewust of onbewust een handje hebben geholpen. De scheikunde- en wiskundeleraren van het Rijnlands Lyceum in Oegstgeest die mij in de eindexamenklas met heel veel geduld door deze lastige vakken wisten te slepen. En de bankdirecteur die na mijn afstuderen vertrouwen had in deze jonge onderneemster en een rekening-courantkrediet goedkeurde. En mijn ondernemersavontuur begon! Ik kan mij voorstellen dat jij er ook zo enkele kent.  Vandaag de dag zijn er nog steeds mensen die mij inspireren. Birgit Diepstraten van tekstbureau Koning Bolo, met haar frisse manier van schrijven, heeft mij geïnspireerd. Eliane Groenendijk van MediaSwitch geeft mij liefdevol duwtjes in de rug om vooral door te gaan met bloggen. Inspiratie, die mij als voice-over helpt zichtbaar te worden. En te blijven!

Ook koningen hebben soms duwtjes nodig

In deze context moet ik denken aan The King’s speech, een Britse film uit 2010 van regisseur Tom Hooper. Die film ontroerde mij enorm. Als koning sta je alleen aan de top. De hoofdpersoon George krijgt bij zijn geboorte al een levenstaak toegeschoven: koning van het Verenigd Koninkrijk worden. Dat koningschap ziet hij geheel niet zitten. Het toespreken van het volk kan hem nooit goed afgaan. Want hij stottert, en niet zo’n beetje ook! Zijn worstelingen zijn mooi weergegeven in deze film. Hij kiest ervoor om hulp te vragen. De aparte werkwijze van de eigenzinnige spraakleraar Lionel zorgt ervoor dat deze koning uiteindelijk zijn vloeiende spraak terug krijgt. En zijn volk zonder haperingen kan toespreken.

Dat duwtje wil ik jou graag geven

Misschien heb jij ook zoiets van ‘ikke alleen’ om jouw doelen te behalen. Of vind je het lastig om hiervoor anderen in te schakelen. Bedenk dat je, net als koning George VI, met professionele hulp makkelijker tot een mooi eindresultaat kunt komen. Natuurlijk heb ik het hier over samenwerken! Mijn rustige, warme stem past mogelijk wel heel goed bij jouw:

• Animatie
• Foto’s
• Documentaire
• Script

Wil jij dat duwtje van voice-over Diana? Neem dan contact met mij op. Ik bespreek graag de mogelijkheden met je. Zonder haperingen uiteraard!